ازن یک اکسیداسیون قوی

ازن یک عامل اکسیداسیون بسیار قوی است. به راحتی در آب حل می شود و توانایی آن در از بین بردن میکروارگانیسم های تشکیل دهنده آلاینده ها بسیار خوب است. در صورت وجود آلاینده، ازن با آنها واکنش نشان داده و آنها را تجزیه کند، پس از آن، ازن باقیمانده به اکسیژن باز می گردد.

شیمی تشکیل ازن

ازن می تواند به صورت فتوشیمیایی با نور ماوراء بنفش یا با تخلیه الکتریکی در یک اتمسفر پر از اکسیژن تولید شود. به لطف تکنیک های جدید مقدار زیادی ازن با تخلیه بی صدا به طور کارآمد تولید می شود. هنگامی که ولتاژ متناوب بالایی بین دو الکترود قرار گرفته به موازات یکدیگر از طریق مواد دی الکتریک اعمال می شود ، تخلیه بی صدا به طور مداوم رخ می دهد.

وقتی هوای خشک یا اکسیژن بین الکترودها جریان دارد ، اتم های اکسیژن (O) یونیزه می شوند و ازن (O3) در ترکیب مجدد اتم های اکسیژن یونیزه (O) و مولکول های اکسیژن (O2) تشکیل می شود.

الکترون های موجود در تخلیه انرژی را برای تفکیک اتم های مولکول اکسیژن تامین می کنند:

O2 + e– => O + O

این اتم‌های آزاد مستقیماً با یکدیگر یا با مولکول‌های اکسیژن واکنش داده و ازن را تشکیل می‌دهند:

O2 + O => O3

مقادیر حدی

هیئت ملی ایمنی و بهداشت شغلی سوئد مقادیر حدی بهداشتی (متوسط ​​سطوح قابل قبول در هوای استنشاقی) را برای ازن ترسیم کرده است. دو سطح اصلی استفاده می شود:

مقدار حد مجاز سطح (LLV): بالاترین مقدار متوسط ​​قابل قبول در هوای استنشاقی در طی 8 ساعت

مقدار حد سقف (CLV): بالاترین میزان متوسط ​​قابل قبول در هوای استنشاقی در طی 15 دقیقه

برای ازن، مقدار حد آستانه 0.1 ppm (0.2 mg/m3) و سقف آن 0.3 ppm (0.6 mg/m3) است (AFS 2015:7). طبق گفته هیئت مدیره، ازن سرطان زا یا حساسیت زا نیست و تولید مثل را مختل نمی کند. به راحتی توسط پوست جذب نمی شود.

سطوح اوزون بالای 0.3 پی پی ام باعث تحریک مجاری تنفسی و غشاهای مخاطی چشم می شود، در حالی که سطوح حدود 100 پی پی ام در عرض چند دقیقه به طور خطرناکی سمی هستند.